Op naar Tongariro Crossing

Wat gaat de tijd snel, gisteren nog in Roturua waar we na het bezoek aan “ Te Puia” de camper aan “the lake side “van lake Rotorua hebben geparikeerd om vervolgens de stad lopend te verkennen. Van alles gezien, watersport is hier populair en op zaterdagmiddag is het een drukte van belang bij het meer het ene na het andere sportieve bootje werd te water gelaten. We liepen verder langs het meer waarvan de bodem steeds witter werd en we opnieuw langs blowholes liepen. Deze keer allemaal gratis want dat is wel raar in het park vanmorgen betaal je dik entree om ze te zien en als je de stad doorloopt kom je ze ook tegen....We belanden in de Gouverment Gardens, met het museum, thermaal bad en strak aangelegde tuinen waarin banen en velden voor diverste sporten zijn aangelegd. We hebben t eens allemaal rustig bekeken, het was ook te warm om veel haast te hebben het is ver over de 20 graden met een zon die hoog aan de hemel staat te branden. Lang leve factor 50. Uiteindelijk reden we rond een uur of 17.00uur naar onze campsite dit keer the Lake Okareka Campsite, afgelopen nacht wilden we daar ook naar toe maar de 10 plaatsen waren al vol dus zijn we wel dichtbij maar op een andere senic campsite beland Boys Beach Reserve. Ze liggen allebei zo’n 15 km buiten Rotorua midden in de natuur met op de campsite alleen toiletten en een “receptie” in de vorm van een houten afdakje met daaronder een bord met info en een brievenbus waar je het geld voor de overnachting kunt doen. Alleen voertuigen die Self Containing zijn mogen hier staan. Het zijn de mooie plekjes, deze keer ook allebei aan een meer. Lekker buiten eten en dan rond 20.00uur wordt het al stil op de campsites. Men gaat hier al vroeg onder de wol en zo rond 7.00uur is er alweer volop leven. Wij hebben ons helemaal aangepast wat dat betreft de ogen vallen hier vanzelf al vroeg dicht.
Vandaag is het Zondag en zijn we via Taupo langs het meer met dezelfde naam naar beneden gereden, het ging vooral vanmorgen lekker snel, er was weinig verkeer op de weg. We zijn een paar keer gestopt bij bezienswaardigheden en in Taupo bij de Toourist information hebben we een shuttle geboekt voor het vervoer voor een bijzondere wandeling die we morgen gaan maken de Tongariro Crossing. Daarna doorgereden naar Turangi en gewandeld langs een rivier, en weer met hangbrug ;-). Langs het pad wat wij volgden stonden links en rechts de struiken volop in bloei volgens mij waren het forsytia's mooie grote gele struiken. In dit dorp was ook. een Tourist Information waar we voor wandelroutes binnen liepen maar met een ticket voor de overtocht naar het Zuider eiland naar buiten kwamen. Woensdag gaat dat gebeuren we moeten ons om 16.00uur bij de ferry in Wellington melden een uur later vertrekt die en nog 3 uur later staan we dan in Picton.Na het wandelen zijn we lekker gaan relaxen in een van de vele thermaal baden, water met een temperatuur van 37 graden, heeeerlijk, alleen jammer dat je nergens kunt zitten. Je hangt in een voor ons “gewoon” zwembad waar je eigenlijk niks anders doet dan staan. Dus na ruim en uurtje staan en hangen was t geduld op en zijn we met de camper naar de volgende campsite gereden die heel dichtbij bleek, we staan aan Tokanuu Bay naast een kleine haven. Weer zo relaxed. Vanavond vroeg onder de wol want we moeten om 6.00 uur op. Dat wordt toch een keer de wekker zetten in de vakantie. We worden om 7.30uur op het eindpunt de Tongariro Crossing verwacht daarvandaan brengt een shuttlebus ons naar het startpunt. De route loopt via vulkanen ( die nog actief zijn) en is ongeveer 19 km lang, je doet er tussen de 7 en 9 uur over. Hij is populair omdat het de mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland is en daarom kunnen wij m natuurlijk niet laten schieten, dit moeten we doen! Alhoewel ik hoop dat t niet te stijl is voor die staalkabels in mijn kuiten. De buurvrouw die naast ons staat ( een dame uit Oostenrijk) heeft m gisteren gelopen en het was zo druk dat ze min of meer in een kolonne liepen. Het weer was prachtig en het was zaterdag waardoor het extra druk was, ik hoop dat er op maandagmorgen in ieder geval minder mensen gaan lopen. We nemen een volle rugzak mee met o.a. water, want er is op de route niks te krijgen en ook extra kleding gaat mee omdat het weer ineens kan omslaan en het koud kan zijn of kan gaan regenen dus de regenpakken zijn ook al ingepakt. We zijn erg benieuwd! De mensen die m gelopen hebben zijn erg enthousiast, maar het is wel zwaar. We gaan het beleven!

We did it! Het ging niet altijd soepel maar we hebben de Tongariro Crossing gedaan. Nieuw Zeeland op een hele andere manier gezien. Wat een ruimte, kaal, mooie kleuren op de zijden van de vulkaan, intens blauwe en groene bergmeren en vooral veel los gravel en gesteente. Het was idd niet zo druk op de route maar wel weer erg internationaal. De route kon niet missen vanaf de start een aangelegd gravelpad, later worden het houten flonders en trappen en op de stijle bergkam hing een staalkabel om je op het rechte pad te houden. We vonden het pittig maar Frans liep gemakkelijker dan ik. Vooral de keren dat we moesten klimmen pfff een paar 100 meter omhoog en op een deel ging dat over een bergkam met steile afgronden van los liggende steentjes.Het uitzicht was adembenemend, niet in woorden te beschrijven zegt Frans. Het weer was uitstekend, zon en af en toe een bries dus prima klim omstandigheden. Na het klimmen kwam er natuurlijk een afdaling allemaal fijne losse steentjes waar je inzakt HELP!! Frans heeft me letterlijk aan de hand genomen anders zat ik daar nu nog boven op de vulkaankrater. Een half uur later werd de ondergrond weer vaster en zijn we verder afgedaald o.a.over de helling waar in 2012 nog een uitbarsting was. Het uitzicht was ook hier weer super mooi, heldere lucht, opsteigende stoom uit blowholes, grote meren in de verte en heel veel groen. Eenmaal weer aan de boomgrens ging de wandeling de laatste kilometers door het bos. Uitendelijk lagen we om 14.30 uur voor pampus in de camper die bij t eindpunt stond. We hebben er 6 uur en 15 min.over gedaan. Een aanrader waar je niet ongetraind aan moet beginnen en t scheelt ook als je geen hoogtevrees hebt.Toch was de energie nog niet helemaal op, we zijn nog een uurtje over high-way 1 naar t zuiden gereden zodat we morgen een iets kortere rit naar Wellington hebben. We staan nu in Waiouru bij het War Memorial Museum. Niks bijzonders vandaag is t gewoon een soort parkeerplaats waar we staan maar wel met mooi uitzicht op de bergen.
Vandaag is het Dinsdag we zijn vanmorgen rond 9.00uur op pad gegaan het was nog zo'n 3 uur rijden naar Wellington. Ook nog een stop gemaakt bij een camper-service omdat een gaspit het niet meer deed. Frans belde het servicenummer en we konden direct langs komen. De telefoniste zocht het dichtsbijzijnde servicecentre en regelde het prima. De monteur was creatief en behulpzaam, in 10 seconden was t euvel verholpen, toen ook meteen naar de koelkast laten kijken, die gaat niet goed dicht. De beste man riep een paar keer “ I will be back!” rende de garage in en kwam weer met een nieuw gereedschap of iets terug hij fikste ook dit klusje. Lachend veegde hij nog even de rommel op van het boren met de handveger die wij als deurklem van de koelkast gebruikten. Dont tell my wife i did this...Nee dat doen we niet. Rond half twee waren we bij “ the harbour front” in Wellington daar is het Te Papa museum, het museum over de geschiedis en ontwikkeling van Nieuw Zeeland. En inderdaad een indrukwekkend museum geopend in 1988 aan het water naast de havens van de ferry's, cruiseschepen en vrachtboten. Het is een modern interactief, smart museum. Alle zintuigen worden geprikkeld, je vindt er heel veel informatie over het onstaan van het land, de samenvoeging en achtergronden van de verschillende culturen, alles over de oceaan, de bossen en ontbossing, indrukwekkend was ook de tentoonstelling over de eerste wereldoorlog met wassen beelden van soldaten aan het front 5 x groter dan een normaal mens en tot in detail kloppend. De blik in de ogen icm houding en lichaamstaal bezorgt je rillingen. Wij hebben vooral gekeken bij de de tentoonstelling over alle culturen uit de pacific die hier al eeuwen met houten boten naar toe roeiden en nederzettingen hadden. Je kunt je bijna niet voorstellen dat ze duizenden kilometers in een houten boomstam roeiden en op die manier hier aan land verschillende Maori stammen hun plek vonden. Ook in deze tijd zijn ze trots op hun herkomst en willen de verschillende culturen door blijven geven. Daar is veel strijd over geweest en in de huidige tijd streven ze nog steeds naar rechten over land en bossen die in het verleden zijn afgepakt. En met succes.
Het museum heeft ook een dakterras met uitzicht op de haven maar we waaiden er bijna weg het is zowiezo minder mooi weer het scheelt zeker een graad of 5 met gisteren. Nu zijn we in Porirua op een camping beland net iets buiten Wellington, we laden alles bij en op zodat we weer een paar dagen op eigen energie en water kunnen teren. De komende dagen lijkt t weer er niet beter op te worden we ewachten af . In ieder geval gaan wij op naar t zuiden!