we zijn d'r bijna

We zijn er bijna.

In Oamaru hebben we s'nachts geen pinguins meer gezien, jammer. De dag begon een beetje druilerig donkere wolken en buien. Met zon dikke 300 km voor de boeg is t niet erg dat t regent beter dan op een dag dat we er op uit willen gaan. Doel van de dag was Akaroa het ligt aan de pacific ocean ten oosten van Christchurch. Het ligt aan een baai waar je cruises kunt maken om dolfijnen te zien of om er mee te zwemmen.

De weg er naar toe is een behoorlijk uitdaging met onze camper,veel scherpe bochten langs stijle klimmetjes en afgronden, smalle wegen en ook hier mag je 100 km niet te geloven. Frans heeft t stuur van mij overgenomen ik had er de bibbers van. Het werd nog spannender naar de campground, een weggetje waar je geen tegenligger kunt gebruiken en nog steiler en bochtiger. Met een gangetje van 10 km p.u. zijn we naar boven gereden Bovenop de berg ligt campground onuko farm, een boer heeft op zijn schapenfarm een camping. De berg is van hem en hij rijdt als een prins rond op zijn quad het regelen van de camping heeft hij uitbesteed aan 2 jonge dames. Het campingterrein had uitzicht over de baai, jammer dat t te fris was om buiten te eten maar gelukkig heeft de camper ramen.

De volgende ochtend ( zaterdag) was t anders stralende zon en dus ontbijt buiten, net als bijna alle andere kampeerders. Tot er een enormee windvlaag kwam en de hele ontbijtboel over het gras wegvloog. Maar we zijn snel! Hup alles de bus in en toen zagen we dat de tent van de buren kompleet was omgewaaid en dat iedereen op zoek was naar huisraad. Het is lachwekkend en dat vinden de andere gasten ook. Onze schade is de Mercedes-ster, die is van de bus gewaaid.
De wind blijft heftig, we durven niet goed de berg op voor de wandeling en besluiten eerst de bus weer veilig naar beneden te hobbelen. Ook dat gaat weer goed en we stoppen nog even bij de I-site om naar het tij te vragen omdat we langs 2 stranden gaan wandelen die met vloed niet bereikbaar zijn.

De wandeling is simpel maar dan blijkt het water bij het 2e strand toch al tot aan de rotsen te komen. Als we door willen gaan moeten we klimmen.Het is maar een klein stukje maar toch het water onder ons is koud en we willen geen natte voeten en broek. Terug lopen kan ook maar we besluiten het te wagen. Zonder natte voeten komen we bij een trap, dit is ook gelukt. De donkere wolken boven ons waaien ook weer over en de wandeling eindigt met een voorzichtig zonnetje.
Dan rijden we naar onze laatste bestemming : Christchurch we gaan op familiebezoek bij tante Francien, ome John en Femke erg leuk om ze weer te zien! We worden verwend, het eten smaakt ons goed en als toetje is er pavlova hmmmmm smullen!

Maandag willen we niet maar moeten we toch de camper leeg maken hij moet vandaag weer ingeleverd worden. Ome John en Frans maken de Mercedes-ster weer vast op de bus en dan brengen we m weg. Het inleveren gaat vlot wat een verschil met t ophalen en we krijgen ook nog een shuttle service naar t Antartic centre. De chaufeur van de shuttlebus blijkt van oorsprong een Nederlander uit Eibergen en woont sinds 1990 met zijn gezin hier.

Het International Antartic Centre is een leuke belevenis. We krijgen bij binnenkomst een nogal strak tijdschema met een alle dingen die er te zien en te beleven zijn. Eerst weer terug naar buiten voor een Hagglund ride, zo'n vervoermiddel op rupsbanden die ze op antartica gebruiken om zich te verplaatsen. We maken een rit over een nagebootst parcour kompleet met heuvels, afgronden en gletsjerspleet door een waterbak en buiten dat we helemaal door elkaar geschud uit t ding stapten mankeerden we niks, en dat vonden we toch wel een wonder, Jeetje wat ging t hard en ruig, maar leuk. Toen door naar de 1e van de 2 4D films, duurde 10 minuten. Met een speciale bril op gaan we zitten, het is een film over onderzoekteams op Antartica waarbij we meeschudden als we tegen ijsschotsen botsen, nat worden van opspattend water en de wind langs de blote benen voelen waaien.

We staan net weer in de hal als we worden geroepen voor de sneeuwstorm....!? Snel een dikke jas aan en speciale rubberhoezen over de schoenen dan lopen we met nog een man of 10 een ruimte in met echte sneeuw, “we love shorts” zegt nog snel een begeleider en wijst lachend naar onze blote benen.....we weten helemaal niet wat er gaat gebeuren dus wachten we maar af. Er zit in ieder geval een grote Nood-knop voor als we echt weg willen . Dan begint het te waaien, steeds wat harder en de temperatuur zakt naar - 10 de wind trekt stevig aan en tot stormkracht de temperatuur zakt nog tot - 18 dat is toch heel snel erg koud. Gelukkig duurt t niet lang en heb ik de noodknop niet gebruikt. Je zult maar in dit soort omstandigheden je werk moeten doen....al heb je dan geen korte broek aan, aangenaam is anders.

Net op tijd zien we de 2e 4D film, Happy Feet nu op de eerste rij, dat is ook weer een lesje want , ipv lichte druppels krijg je daar een douche.De andere effecten zijn t zelfde als bij de eerste film.
We gaan nog kijken bij the little bleu pinguins. Er wonen er daar zo'n 20 en ze mankeren van alles waardoor ze in de natuur niet kunnen overleven. Ze krijgen te eten en er wordt uitleg gegeven.
Al met al is het een leuke middag we steken er ook nog sereuze info op; Nieuw Zeeland heeft een belangrijke rol in de onderzoekprojecten op Antartica. Vanaf de eerste pogingen om op Antartica te komen tot wat er nu allemaal gebeurt, je kunt t er allemaal vinden.

De avond zijn we weer bij de familie, we gaan later op de avond naar het hostel. Eerst nog weer samen lekker gegeten en via skype ook nog andere familie hier in NZ gezien en gesproken. Er is te weinig tijd om iedereen op te zoeken.

Dan is het dinsdag, we gaan mee met een stadswandeling ook tante Francien gaat mee. De stad en dan met name het centrum is niet meer zoals 12 jaar geleden. Er is heel veel schade ontstaan door de aardbeving in febr 2011. Er wordt gewerkt aan herstel van gebouwen maar er zijn ook veel kale lege plekken en ook nog gebouwen die er nog net zo bij staan als vlak na de beving omdat nog niet is besloten wat er mee gaat gebeuren. De tour gaat vooral over de gevolgen van de aardbeving, in 2 uur lopen we door een groot deel van het centrum. Het is een internationaal gezelschap zeker 25 mensen vanuit Amerika, Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Nieuw Zeelanders en natuurlijk Nederlanders.

We zien dat er ook creatief naar oplossingen wordt gezocht er zijn veel mooie muurschilderingen op locaties die voorlopig nog niet worden aangepakt. En er is een cardboard cathedral gebouwd omdat een deel van de oude catherdal is ingestort en de meningen over een oplossing nog sterk verdeeld zijn. Of je de cardboard cathedral mooi vindt is heel persoonlijk, het is een strak modern vormgegeven gebouw met dus kartonnen onderdelen maar ook containers en veel glas maken het gebouw tot wat het nu is.
Winkels zijn ook hun gebouwen kwijt en daarom zijn er containers geplaatst waarin ze nu een plek hebben. En dat is op een goede creatieve manier gedaan, er zijn leuk ingerichte winkels, terrrasjes en er hangt een prima sfeer.De stad is duidelijk in opbouw op allerlei fronten de aardbeving heeft veel inpact gehad en nog. Over een aantal jaren is het weer anders we zijn benieuwd hoe t zal worden.

In de middag zijn we nog in de botanische tuin en het Canterbury museum geweest allebei ook zeer de moeite waard. En nu, we zijn aan t pakken, morgenvroeg hebben we nog een paar uurtjes hier t besteden maar in de middag vliegen we naar Auckland, donderdag begint de reis terug naar Amsterdam.